zarni
Wednesday, August 8, 2012
Friday, August 3, 2012
Wednesday, February 1, 2012
ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခ်င္ရင္ ျပန္လာႏုိင္တယ္ ေျပာဆိုခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုမိုးသီးဇြန္ႏွင့္ ေမးျမန္းခ်က္
7:55 AM
zarni
ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခ်င္ရင္ ျပန္လာႏုိင္တယ္ ေျပာဆိုခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုမိုးသီးဇြန္ႏွင့္ ေမးျမန္းခ်က္
ကိုမိုးသီးဇြန္ ခင္ဗ်ား ဇန္န၀ါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔က ဒုတိယ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးကိုကိုက ခင္ဗ်ားနဲ႔ ေဒါက္တာစိန္၀င္း ကို ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခ်င္ရင္ လာႏိုင္တယ္လို႔ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြမွာ ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာေျပာ ခ်င္ပါသလဲ။
ဟုတ္ကဲ့။ က်ေနာ္ကို ျပန္လာႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဖိတ္ေခၚသြားတဲ့ ဦးကိုကို ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ျပည္ပ ေရာက္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္မ်ား၊ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ ျပန္ လည္ထြန္းကားေရး၊ လူအခြင့္အေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး တို႔အ တြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးပန္းေဆာင္ရြက္ေနသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အားလံုး ကိုယ္ႏိုင္ငံကိုကိုယ္ျပန္ၿပီး တိုင္းက်ဳိးျပဳ ျပည္က်ဳိးျပဳ ေဆာင္ရြက္လိုသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုး လူ႔ဂုဏ္သိကာရိွရိွ ျပန္လာႏိုင္ဖို႔ အတြက္ လက္ရိွအစိုးရက တ ရား၀င္ဖိတ္ေခၚမႈေတြ စီမံေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ျပဳလုပ္ေပးဖို႔ က်ေနာ္ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားမ၀င္ေနထိုင္ေနသူေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ တသိန္းေက်ာ္ရိွေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ၊မေလးရွားမွာ ဒုကၡသည္ေလ်ာက္ထားသူ ၅ သိန္းရိွတယ္။ တသိန္းေက်ာ္က ကုလသမဂ မဟာမင္းႀကီး႐ံုးက တရား၀င္ အသိမွတ္ျပဳၿပီး သားေတြလို႔သိရတယ္။ ဂ်ပန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေထာင္နဲ႔ခ်ီရိွေနတယ္။ ဒီလူေတြဟာ သူတို႔ ေမြးရာႏိုင္ငံကို ဘယ္ေတာ့ ျပန္ႏိုင္မလဲ။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္မွ တိုင္းျပည္ဟာ တိုးတက္မယ္၊ ႀကီးပြားမယ္ ဆိုတာကို ေျပာခဲ့သူေတြ၊ လုပ္ခဲ့သူေတြ ယံုၾကည္ခဲ့သူေတြပါ။ ဒီလိုေျပာခဲ့သူေတြကို အစိုးရက ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ သူတို႔ ရဲ႕ႀကိဳးပန္းမႈ၊ စြန္႔လြတ္မႈေတြကို အသိမွတ္ျပဳရမွာပါ။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးကို သူတို႔တတ္အားသေရြ႕ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူေတြပါ။ သူတို႔နဲ႔ ေစ့စပ္ဖို႔ ျပန္လာႏိုင္ဖို႔ သူတို႔ဘ၀ေတြ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ႏိုင္ဖို႔ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လို႔အစိုးရက ဖိတ္ေခၚမႈ ကမ္းလွမ္းမႈေတြလုပ္လာရင္ ကိုမိုးသီးက ျပန္မွာလား။
ျမန္မာျပည္က တကယ္ပဲေျပာင္းလဲၿပီလား၊ ေျပာင္းလဲမႈလမ္းစေပၚေရာက္ၿပီလား။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈဖက္ကို ဦးတည္ ေနၿပီလားဆိုတာ က်ေနာ္ သိခ်င္ပါတယ္။ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးကို တေန႔တည္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ သိပါတယ္။ က်ေနာ္မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ခ်င္တယ္။
ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္မွာ လုိအပ္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ လြတ္လပ္မႈရိွေရး၊ လူတိုင္း ပါ၀င္ႏိုင္ခြင့္ရိွေရး၊ တရားဥပေဒဆိုးမိုးေရး၊ အခြင့္အလမ္းတန္းတူညီမွ်ရိွေရး၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ေမြးရာပါ အခြင့္အ ေရးေတြရိွေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္မႈ တည္တန္႔ေရးေတြဟာ အေျခခံ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ လုိအပ္ ေနတဲ့ အုပ္သဲေက်ာက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ အုပ္သဲေက်ာက္ေတြကို က်ေနာ္ သယ္ေဆာင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ သယ္ ေဆာင္ခြင့္ရိွရင္ ျပန္ခ်င္တယ္။
အခု ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္နဲ႔ေရာ၊ အက္ဖ္ဒီပီနဲ႔ေရာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ ကမ္းလွမ္းတာေတြ ဖိတ္ေခၚ တာေတြရိွတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးတာဟာ လက္နက္ခ်တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပဋိပကၡကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တာမဟုတ္ဘဲ ေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ ေျဖ ရွင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ့ အင္အားစုေတြဟာ ကိုယ့္မူေတြအေပၚမွာ အေကာင္းဆံုးရလဒ္ကို ရွာၾကတာပါပဲ။
က်ေနာ္ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္မွာ တာ၀န္ယူစဥ္ကလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ တာ၀န္ေပးလို႔ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရ န၀တ၊ နအဖ အ ဆက္ဆက္နဲ႔ မၾကာခဏ ေစ့စပ္တာ၊ စကားေျပာတာေတြ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔အဖြဲ ့ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ဖို႔ ခ်င္းမိုင္မွာ သံုးေလးႀကိမ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရပါတယ္။ ၁၉၉၁ ေလာက္မွာ
ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေကအင္ယူ ဒုဥကၠ႒၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္၊ ေကအန္ပီပီက ဥကၠ႒ ထဲဖူးဖဲလ္၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီက ဥကၠ႒ ႏိုင္ေရႊက်င္ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုင္ရာ မူတခ်ဳိ႕ကို သေဘာတူထားခဲ့ၾကပါတယ္။
အႏွစ္သာရကေတာ့ ကိုယ့္ပါတီအဖြဲ႔စည္းေတြရဲ႕ ရပ္တည္ခြင့္၊ နယ္ေျမအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြအေပၚမွာ အာဏာပိုင္နဲ႔ ေဒသဖြံ႔ ၿဖိဳးေရးနဲ႔ လူထုအက်ဳိးကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုလက္ေတြ က်င့္သံုးႏိုင္ရင္ ယံုၾကည္မႈရၿပီး အနာဂတ္ မွာ တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈရရိွေစမွာ ျဖစ္တယ္။
ဦးသိန္းစိန္ အစိုးအရအေနနဲ႔ ဘယ္လို ဖိတ္ေခၚမႈေတြ၊ ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ဆိုလိုတာလဲ။ ရွင္းျပႏိုင္မလား
ႏိုင္ငံသားေတြအားလံုးဟာ ကန္႔သတ္မႈမရိွဘဲ အခ်ိန္မေရြး ျပန္လာခြင့္၊ သူတို႔အလုပ္ကိုင္ေတြ ႏိုင္ငံျခားမွာ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္လည္း အခ်ိန္မေရြးျပန္လည္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လူ၀န္မႈႀကီးၾကပ္ေရးက အက်င့္ပ်က္ျခစား၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ မသမာမႈေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပး ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရကို နာမည္ပ်က္ေစတဲ့ အထဲမွာလဲ လူ၀န္မႈႀကီးၾကပ္ေရး၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ မသမာမႈကလဲ အႀကီးမား ဆံုးအခ်က္ႀကီးတခု ျဖစ္ေနတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အခြန္ေငြေတြ ဆံုး႐ံႈးၿပီး တိုင္းျပည္ကို နစ္နာေနပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ေသာ က်ေနာ္တို႔ မိတ္ေဆြေတြ ျမန္မာသံ႐ံုးေတြမွာ ဗီဇာသြားေလ်ာက္တာေတြ ရိွတယ္။
ဒါက သူတို႔မဖိတ္ေခၚခင္ ကာလကတည္းကပါ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ႏိုင္ငံသားမျဖစ္ဘဲ၊ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြက ထုတ္ေပး ထားတဲ့ ခရီးသြားလက္မွတ္ေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့သူေတြ ရိွတယ္။သူတို႔ဟာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးအမ်ဳိးေၾကာင့္ ေရာက္ရာ ႏိုင္ငံေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးခိုလံႈခဲ့ရသူေတြ၊ ႏိုင္ငံသားျဖစ္လာသူေတြ ရိွတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလဲ နယ္စပ္ေတြမွာ တရားမ၀င္ ေနထိုင္ ေနရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အစိုးရက အေပၚပိုင္းမွာ ေျပာင္းလဲလိုတဲ့ ဆႏၵေတြရိွေပမဲ့ ေအာက္ေျခအထိ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ ေရာက္ေသးပံုမရဘူး။ ဒီ ေတာ့ သံ႐ံုးေတြက အခြန္ေဆာင္ခိုင္းတာေတြ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ဥပမာ ဂ်ပန္မွာရိွတဲ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ တေယာက္က ယာ ယီခရီးသြားလက္မွတ္ ကိုင္ထားရသူ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ကိုအခြန္ ေငြေဒၚလာ ႏွစ္ေသာင္းခြဲေက်ာ္ ေဆာင္ခိုင္းပါတယ္။ သိတဲ့ အတိုင္းပဲ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ေနတဲ့ သူေတြဟာ ဒီေလာက္ မခ်မ္းသာၾကပါဘူး။ အစိုးရက အခြန္ ေငြ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ေဆာင္ရမယ္လို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ေပးေပမဲ့ ေအာက္ေျခက ဗီဇာသြားေလ်ာက္ကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ၾကန္႔ၾကာေအာင္ လုပ္ေနၾက တံုး ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္မိတ္ေဆြတေယာက္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားပါ ဗီဇာသြားေလ်ာက္ေတာ့ ေဒၚလာ ၃၀၀ ထပ္ ေတာင္းတာ ခံရတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ကို တင္ထားဆိုၿပီး အခ်ိန္ဆြဲထားတယ္။
ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြက ခြင့္ရခိုက္ေလးလုၿပီး ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ၾကဖို႔ ႀကိဳးစားရသူေတြပါ။ အခ်ိန္ဆြဲေနတဲ့ အခါမွာ အခက္ၾကံဳၿပီး ဘန္ေကာက္တင္ပဲ လွည့္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ တိုင္းျပည္က သူဆီကေငြကို မရလိုက္ဘူးေပါ့။ သူျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ သူသံုးမယ္စဲြမယ္။ ဒါဆို စီးပြားေရးကိုတဖက္တလမ္းက တိုးတက္ေစႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။
သူက ထိုင္းမွာပဲ သံုးစြဲသြားေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ၀င္ေငြပဲ တိုးတက္သြားတာေပါ့။
၀န္ထမ္းတို္င္း ဆိုးေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစုဟာ ျခစားမႈေတြနဲ႔ ပ်က္စီးေနၾကပါတယ္။ ဒါေတြကို ျပဳျပင္ဖို႔ အေရးယူဖို႔ လိုပါတယ္။
ေနာက္တခုက က်ေနာ္ မိတ္ေဆြျမန္မာႏွစ္ဦးကို ေမးၾကည့္တယ္။ ျပန္မလားေပါ့။ သူတို႔ေျပာတာက ျမန္မာျပည္မွာ ၾကက္ သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားႏိုင္ဖို႔၊ နက္စ္ေကာ္ဖီ ေသာက္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ဘူးတဲ့။ မျပန္ရဲေသးဘူးတဲ့။
သူတို႔ ဒီမွာအထိုက္အေလ်ာက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လို႔ ရေနေပမဲ့ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္သြားတဲ့အခါမွာ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ဒီမွာလို ရႏိုင္မလားဆိုတာ ေမးခြန္းရိွပါတယ္။ သူတို႔က ဒီလိုအေျခအေနေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ျပန္ခ်င္ ၾကေပမဲ့ အခြန္ေဆာင္ခိုင္းတာမ်ဳိးေတြလုိ ရိွေနေတာ့ ျပန္ႏိုင္ဖို႔ခက္တယ္။
ေနာက္တခုက ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားမ၀င္ေနထိုင္ေနရတဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။သူတို႔မွာ ဘာမွအေထာက္ ထားေတြ မရိွေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္တခုက ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ သံ႐ံုးက ဗီဇာေဖါင္ကိစၥ။
သံ႐ံုးက ဗီဇာေဖါင္မွာ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ အကုန္လံုးရဲ႕အခ်က္အလက္ေတြကို ျဖည့္ခိုင္းတာေတြ ရိွေနတယ္။ အလြန္ရယ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြအကုန္လံုး ေရးေပးလိုက္လို႔လဲ သြားေရာက္စစ္ေဆးႏိုင္တဲ့ ယႏၲယားမရိွဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ သိေနပါတယ္။ ဒါက ဘယ္ႏိုင္ငံကို ဗီဇာေလ်ာက္ေလ်ာက္ ဒါမ်ဳိးမေတြ႔ဖူးဘူး။ ျမန္မာျပည္သားအခ်င္းအခ်င္းပဲ ဒီလိုအခ်က္အလက္ေတြ ျဖည့္ေနတာက တကယ္လိုအပ္သလား။ ေခတ္မီေသးလားဆိုတာ ျပန္သံုးသပ္ၾကဖို႔ လိုမယ္။
ႏိုင္ငံတကာကေတာ့ နာမည္၊ လိပ္စာနဲ႔ လက္ေဗြပဲ ယူပါတယ္။ လူေတြက အသက္ေတြႀကီး ႏိုင္ငံျခားမွာ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္႐ႈပ္ဆိုေတာ့ ေဆြခုနစ္ဆက္ မ်ဳိးခုနစ္ဆက္ စာရင္းႀကီးကို ဘယ္သူကမွ ေခါင္းထဲမွာ မွတ္မထားႏိုင္ဘူး။
ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြသိထားလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးကို တကယ္မကာကြယ္ႏိုင္ပါဘူး။
ဥပမာဆိုပါစို႔ က်ေနာ္ဆိုရင္ က်ေနာ္အေဖမွာ ညီမတေယာက္၊ အကိုတေယာက္ရိွတယ္။ က်ေနာ္ အေဖက ဖ်ာပံု ကပါ။ အေဒၚနာမည္ကလြဲလို႔ ဦးေလးနာမည္ကိုေတာင္ က်ေနာ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သူတို႔သားသမီးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ဘယ္သူေတြလဲ က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ မိဘေတြအိမ္ဟာ ဖ်က္သိမ္းတဲ့ထဲ ပါသြားတယ္။ ဒီအိမ္မွာ က်ေနာ္ ႀကီး ျပင္းခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ျပန္သြားရင္ အိမ္မရိွေတာ့ဘူး။ အဖ်က္ခံရတဲ့ေနရာက ေျမကြက္လပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ တခါတေလ က်ေနာ္ ဂူဂဲလ္ကေန က်ေနာ္တို႔အိမ္ ေျမကြက္လပ္ႀကီးကို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ အေမပဲ ရိွေတာ့တယ္။ အေမ့လိပ္စာကို က်ေနာ္မသိဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရးကို ျပန္ေမးရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာ ျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ တူေလးတေယာက္ရိွတယ္။ က်ေနာ့္လုိပဲ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္မွာ အမႈထမ္းခဲ့တယ္။ ေတာ ထဲမွာ သူငွက္ဖ်ားပို ေခါင္းထဲ၀င္ၿပီး သူဟာ ႐ူးသြားတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ေဆးကုေနတံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ ေထာက္လွမ္း ေရးေတြရဲ႕အဖမ္းကိုခံရတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ပို႔တယ္။ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းၿပီး ေသခါနီးမွာ အေမ ေနေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ လာခ်သြားတယ္။ တလေလာက္အၾကာမွာ သူဆံုးသြားတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေလာက္ကပါ။
ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ အေမလိပ္စာသစ္ကို သူတို႔ သိမယ္။
copying by ေနသစ္
ဟုတ္ကဲ့။ က်ေနာ္ကို ျပန္လာႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဖိတ္ေခၚသြားတဲ့ ဦးကိုကို ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ျပည္ပ ေရာက္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္မ်ား၊ ျပည္ပေရာက္ျမန္မာ ႏိုင္ငံသား ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ ျပန္ လည္ထြန္းကားေရး၊ လူအခြင့္အေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး တို႔အ တြက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးပန္းေဆာင္ရြက္ေနသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အားလံုး ကိုယ္ႏိုင္ငံကိုကိုယ္ျပန္ၿပီး တိုင္းက်ဳိးျပဳ ျပည္က်ဳိးျပဳ ေဆာင္ရြက္လိုသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုး လူ႔ဂုဏ္သိကာရိွရိွ ျပန္လာႏိုင္ဖို႔ အတြက္ လက္ရိွအစိုးရက တ ရား၀င္ဖိတ္ေခၚမႈေတြ စီမံေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ျပဳလုပ္ေပးဖို႔ က်ေနာ္ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားမ၀င္ေနထိုင္ေနသူေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ တသိန္းေက်ာ္ရိွေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ၊မေလးရွားမွာ ဒုကၡသည္ေလ်ာက္ထားသူ ၅ သိန္းရိွတယ္။ တသိန္းေက်ာ္က ကုလသမဂ မဟာမင္းႀကီး႐ံုးက တရား၀င္ အသိမွတ္ျပဳၿပီး သားေတြလို႔သိရတယ္။ ဂ်ပန္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေထာင္နဲ႔ခ်ီရိွေနတယ္။ ဒီလူေတြဟာ သူတို႔ ေမြးရာႏိုင္ငံကို ဘယ္ေတာ့ ျပန္ႏိုင္မလဲ။ သူတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္မွ တိုင္းျပည္ဟာ တိုးတက္မယ္၊ ႀကီးပြားမယ္ ဆိုတာကို ေျပာခဲ့သူေတြ၊ လုပ္ခဲ့သူေတြ ယံုၾကည္ခဲ့သူေတြပါ။ ဒီလိုေျပာခဲ့သူေတြကို အစိုးရက ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ သူတို႔ ရဲ႕ႀကိဳးပန္းမႈ၊ စြန္႔လြတ္မႈေတြကို အသိမွတ္ျပဳရမွာပါ။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးကို သူတို႔တတ္အားသေရြ႕ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူေတြပါ။ သူတို႔နဲ႔ ေစ့စပ္ဖို႔ ျပန္လာႏိုင္ဖို႔ သူတို႔ဘ၀ေတြ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ႏိုင္ဖို႔ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လို႔အစိုးရက ဖိတ္ေခၚမႈ ကမ္းလွမ္းမႈေတြလုပ္လာရင္ ကိုမိုးသီးက ျပန္မွာလား။
ျမန္မာျပည္က တကယ္ပဲေျပာင္းလဲၿပီလား၊ ေျပာင္းလဲမႈလမ္းစေပၚေရာက္ၿပီလား။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈဖက္ကို ဦးတည္ ေနၿပီလားဆိုတာ က်ေနာ္ သိခ်င္ပါတယ္။ေရာမၿမိဳ႕ႀကီးကို တေန႔တည္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ သိပါတယ္။ က်ေနာ္မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ခ်င္တယ္။
ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္မွာ လုိအပ္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ လြတ္လပ္မႈရိွေရး၊ လူတိုင္း ပါ၀င္ႏိုင္ခြင့္ရိွေရး၊ တရားဥပေဒဆိုးမိုးေရး၊ အခြင့္အလမ္းတန္းတူညီမွ်ရိွေရး၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ေမြးရာပါ အခြင့္အ ေရးေတြရိွေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္မႈ တည္တန္႔ေရးေတြဟာ အေျခခံ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ လုိအပ္ ေနတဲ့ အုပ္သဲေက်ာက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ အုပ္သဲေက်ာက္ေတြကို က်ေနာ္ သယ္ေဆာင္ေပးခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္ သယ္ ေဆာင္ခြင့္ရိွရင္ ျပန္ခ်င္တယ္။
အခု ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္နဲ႔ေရာ၊ အက္ဖ္ဒီပီနဲ႔ေရာ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ ကမ္းလွမ္းတာေတြ ဖိတ္ေခၚ တာေတြရိွတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးတာဟာ လက္နက္ခ်တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပဋိပကၡကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တာမဟုတ္ဘဲ ေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ ေျဖ ရွင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ့ အင္အားစုေတြဟာ ကိုယ့္မူေတြအေပၚမွာ အေကာင္းဆံုးရလဒ္ကို ရွာၾကတာပါပဲ။
က်ေနာ္ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္မွာ တာ၀န္ယူစဥ္ကလဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ တာ၀န္ေပးလို႔ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရ န၀တ၊ နအဖ အ ဆက္ဆက္နဲ႔ မၾကာခဏ ေစ့စပ္တာ၊ စကားေျပာတာေတြ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔အဖြဲ ့ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔အတြက္ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ဖို႔ ခ်င္းမိုင္မွာ သံုးေလးႀကိမ္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရပါတယ္။ ၁၉၉၁ ေလာက္မွာ
ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေကအင္ယူ ဒုဥကၠ႒၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္၊ ေကအန္ပီပီက ဥကၠ႒ ထဲဖူးဖဲလ္၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီက ဥကၠ႒ ႏိုင္ေရႊက်င္ရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးဆိုင္ရာ မူတခ်ဳိ႕ကို သေဘာတူထားခဲ့ၾကပါတယ္။
အႏွစ္သာရကေတာ့ ကိုယ့္ပါတီအဖြဲ႔စည္းေတြရဲ႕ ရပ္တည္ခြင့္၊ နယ္ေျမအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေတြအေပၚမွာ အာဏာပိုင္နဲ႔ ေဒသဖြံ႔ ၿဖိဳးေရးနဲ႔ လူထုအက်ဳိးကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုလက္ေတြ က်င့္သံုးႏိုင္ရင္ ယံုၾကည္မႈရၿပီး အနာဂတ္ မွာ တည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈရရိွေစမွာ ျဖစ္တယ္။
ဦးသိန္းစိန္ အစိုးအရအေနနဲ႔ ဘယ္လို ဖိတ္ေခၚမႈေတြ၊ ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ဆိုလိုတာလဲ။ ရွင္းျပႏိုင္မလား
ႏိုင္ငံသားေတြအားလံုးဟာ ကန္႔သတ္မႈမရိွဘဲ အခ်ိန္မေရြး ျပန္လာခြင့္၊ သူတို႔အလုပ္ကိုင္ေတြ ႏိုင္ငံျခားမွာ သြားေရာက္ လုပ္ကိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္လည္း အခ်ိန္မေရြးျပန္လည္ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လူ၀န္မႈႀကီးၾကပ္ေရးက အက်င့္ပ်က္ျခစား၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ မသမာမႈေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပး ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရကို နာမည္ပ်က္ေစတဲ့ အထဲမွာလဲ လူ၀န္မႈႀကီးၾကပ္ေရး၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ မသမာမႈကလဲ အႀကီးမား ဆံုးအခ်က္ႀကီးတခု ျဖစ္ေနတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕အခြန္ေငြေတြ ဆံုး႐ံႈးၿပီး တိုင္းျပည္ကို နစ္နာေနပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ေသာ က်ေနာ္တို႔ မိတ္ေဆြေတြ ျမန္မာသံ႐ံုးေတြမွာ ဗီဇာသြားေလ်ာက္တာေတြ ရိွတယ္။
ဒါက သူတို႔မဖိတ္ေခၚခင္ ကာလကတည္းကပါ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ႏိုင္ငံသားမျဖစ္ဘဲ၊ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြက ထုတ္ေပး ထားတဲ့ ခရီးသြားလက္မွတ္ေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့သူေတြ ရိွတယ္။သူတို႔ဟာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးအမ်ဳိးေၾကာင့္ ေရာက္ရာ ႏိုင္ငံေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးခိုလံႈခဲ့ရသူေတြ၊ ႏိုင္ငံသားျဖစ္လာသူေတြ ရိွတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလဲ နယ္စပ္ေတြမွာ တရားမ၀င္ ေနထိုင္ ေနရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အစိုးရက အေပၚပိုင္းမွာ ေျပာင္းလဲလိုတဲ့ ဆႏၵေတြရိွေပမဲ့ ေအာက္ေျခအထိ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ ေရာက္ေသးပံုမရဘူး။ ဒီ ေတာ့ သံ႐ံုးေတြက အခြန္ေဆာင္ခိုင္းတာေတြ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။ ဥပမာ ဂ်ပန္မွာရိွတဲ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ တေယာက္က ယာ ယီခရီးသြားလက္မွတ္ ကိုင္ထားရသူ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ကိုအခြန္ ေငြေဒၚလာ ႏွစ္ေသာင္းခြဲေက်ာ္ ေဆာင္ခိုင္းပါတယ္။ သိတဲ့ အတိုင္းပဲ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ေနတဲ့ သူေတြဟာ ဒီေလာက္ မခ်မ္းသာၾကပါဘူး။ အစိုးရက အခြန္ ေငြ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ေဆာင္ရမယ္လို႔ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ေပးေပမဲ့ ေအာက္ေျခက ဗီဇာသြားေလ်ာက္ကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ၾကန္႔ၾကာေအာင္ လုပ္ေနၾက တံုး ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္မိတ္ေဆြတေယာက္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားပါ ဗီဇာသြားေလ်ာက္ေတာ့ ေဒၚလာ ၃၀၀ ထပ္ ေတာင္းတာ ခံရတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ကို တင္ထားဆိုၿပီး အခ်ိန္ဆြဲထားတယ္။
ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြက ခြင့္ရခိုက္ေလးလုၿပီး ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ၾကဖို႔ ႀကိဳးစားရသူေတြပါ။ အခ်ိန္ဆြဲေနတဲ့ အခါမွာ အခက္ၾကံဳၿပီး ဘန္ေကာက္တင္ပဲ လွည့္ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ တိုင္းျပည္က သူဆီကေငြကို မရလိုက္ဘူးေပါ့။ သူျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ သူသံုးမယ္စဲြမယ္။ ဒါဆို စီးပြားေရးကိုတဖက္တလမ္းက တိုးတက္ေစႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။
သူက ထိုင္းမွာပဲ သံုးစြဲသြားေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ၀င္ေငြပဲ တိုးတက္သြားတာေပါ့။
၀န္ထမ္းတို္င္း ဆိုးေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ မဆိုလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစုဟာ ျခစားမႈေတြနဲ႔ ပ်က္စီးေနၾကပါတယ္။ ဒါေတြကို ျပဳျပင္ဖို႔ အေရးယူဖို႔ လိုပါတယ္။
ေနာက္တခုက က်ေနာ္ မိတ္ေဆြျမန္မာႏွစ္ဦးကို ေမးၾကည့္တယ္။ ျပန္မလားေပါ့။ သူတို႔ေျပာတာက ျမန္မာျပည္မွာ ၾကက္ သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားႏိုင္ဖို႔၊ နက္စ္ေကာ္ဖီ ေသာက္ႏိုင္ဖို႔ မလြယ္ဘူးတဲ့။ မျပန္ရဲေသးဘူးတဲ့။
သူတို႔ ဒီမွာအထိုက္အေလ်ာက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လို႔ ရေနေပမဲ့ ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္သြားတဲ့အခါမွာ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြ ဒီမွာလို ရႏိုင္မလားဆိုတာ ေမးခြန္းရိွပါတယ္။ သူတို႔က ဒီလိုအေျခအေနေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ျပန္ခ်င္ ၾကေပမဲ့ အခြန္ေဆာင္ခိုင္းတာမ်ဳိးေတြလုိ ရိွေနေတာ့ ျပန္ႏိုင္ဖို႔ခက္တယ္။
ေနာက္တခုက ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ တရားမ၀င္ေနထိုင္ေနရတဲ့ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။သူတို႔မွာ ဘာမွအေထာက္ ထားေတြ မရိွေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္တခုက ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ သံ႐ံုးက ဗီဇာေဖါင္ကိစၥ။
သံ႐ံုးက ဗီဇာေဖါင္မွာ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ အကုန္လံုးရဲ႕အခ်က္အလက္ေတြကို ျဖည့္ခိုင္းတာေတြ ရိွေနတယ္။ အလြန္ရယ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြအကုန္လံုး ေရးေပးလိုက္လို႔လဲ သြားေရာက္စစ္ေဆးႏိုင္တဲ့ ယႏၲယားမရိွဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ သိေနပါတယ္။ ဒါက ဘယ္ႏိုင္ငံကို ဗီဇာေလ်ာက္ေလ်ာက္ ဒါမ်ဳိးမေတြ႔ဖူးဘူး။ ျမန္မာျပည္သားအခ်င္းအခ်င္းပဲ ဒီလိုအခ်က္အလက္ေတြ ျဖည့္ေနတာက တကယ္လိုအပ္သလား။ ေခတ္မီေသးလားဆိုတာ ျပန္သံုးသပ္ၾကဖို႔ လိုမယ္။
ႏိုင္ငံတကာကေတာ့ နာမည္၊ လိပ္စာနဲ႔ လက္ေဗြပဲ ယူပါတယ္။ လူေတြက အသက္ေတြႀကီး ႏိုင္ငံျခားမွာ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္႐ႈပ္ဆိုေတာ့ ေဆြခုနစ္ဆက္ မ်ဳိးခုနစ္ဆက္ စာရင္းႀကီးကို ဘယ္သူကမွ ေခါင္းထဲမွာ မွတ္မထားႏိုင္ဘူး။
ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြသိထားလို႔ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးကို တကယ္မကာကြယ္ႏိုင္ပါဘူး။
ဥပမာဆိုပါစို႔ က်ေနာ္ဆိုရင္ က်ေနာ္အေဖမွာ ညီမတေယာက္၊ အကိုတေယာက္ရိွတယ္။ က်ေနာ္ အေဖက ဖ်ာပံု ကပါ။ အေဒၚနာမည္ကလြဲလို႔ ဦးေလးနာမည္ကိုေတာင္ က်ေနာ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သူတို႔သားသမီးေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ဘယ္သူေတြလဲ က်ေနာ္ မသိေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္ မိဘေတြအိမ္ဟာ ဖ်က္သိမ္းတဲ့ထဲ ပါသြားတယ္။ ဒီအိမ္မွာ က်ေနာ္ ႀကီး ျပင္းခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ျပန္သြားရင္ အိမ္မရိွေတာ့ဘူး။ အဖ်က္ခံရတဲ့ေနရာက ေျမကြက္လပ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ တခါတေလ က်ေနာ္ ဂူဂဲလ္ကေန က်ေနာ္တို႔အိမ္ ေျမကြက္လပ္ႀကီးကို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ အေမပဲ ရိွေတာ့တယ္။ အေမ့လိပ္စာကို က်ေနာ္မသိဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရးကို ျပန္ေမးရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာ ျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ တူေလးတေယာက္ရိွတယ္။ က်ေနာ့္လုိပဲ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္မွာ အမႈထမ္းခဲ့တယ္။ ေတာ ထဲမွာ သူငွက္ဖ်ားပို ေခါင္းထဲ၀င္ၿပီး သူဟာ ႐ူးသြားတယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ေဆးကုေနတံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ ေထာက္လွမ္း ေရးေတြရဲ႕အဖမ္းကိုခံရတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ပို႔တယ္။ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းၿပီး ေသခါနီးမွာ အေမ ေနေနတဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ လာခ်သြားတယ္။ တလေလာက္အၾကာမွာ သူဆံုးသြားတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ေလာက္ကပါ။
ဒီေတာ့ က်ေနာ့္ အေမလိပ္စာသစ္ကို သူတို႔ သိမယ္။
copying by ေနသစ္
Sunday, January 22, 2012
ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ကိုုမိုုးသီးဇြန္ ႏွင့္ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းေခါင္းေဆာင္တိုု႔ လက္႐ွိျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး အေျခအေန သံုုးသပ္ေဆြးေႏြးပြဲ
5:41 AM
zarni
Sunday, January 22, 2012
ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ကိုုမိုုးသီးဇြန္ ႏွင့္ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းေခါင္းေဆာင္တိုု႔ လက္႐ွိျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး အေျခအေန သံုုးသပ္ေဆြးေႏြးပြဲ
ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ကိုုမိုုးသီးဇြန္(ဥကၠဌ)ဒီမိုုကေရစီ မဟာမိတ္မ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းေခါင္းေဆာင္တိုု႔ လက္႐ွိျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး အေျခအေန သံုုးသပ္ေဆြးေႏြးပြဲ
ကိုု ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံ တိုုက်ဳိျမိဳ႕ တြင္ ျပဳလုုပ္ခဲ့ပါသည္။ အခန္းအနားတြင္ အခန္းအနားမႈးအျဖစ္ ဦးကိုုကိုုေအာင္ႏွင့္ဂ်ပန္လူမ်ဳိးဆရာၾကီး ဦးေရႊဘ( TANABE SAN)တိုု႔က ျပဳလုုပ္ခဲ့ၾကပါသည္။ထိုု႔ေနာက္ ၾကယ္ျဖဴအၾကီး တပြင့္အား ၾကယ္ငယ္ ငါးပြင့္ျခံရံထားေသာ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကိုု အေလးျပဳျခင္း၊ ခြပ္ေဒါင္းေက်ာင္းသားအလံကိုု အေလးျပဳျခင္းႏွင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီ တိုုက္ပြဲက်ဆံုုး သြားခဲ့ၾကေသာ ရဟန္းရွင္လူအာဇာနည္ အေပါင္းကိုု ဦးညႊတ္ဂုုဏ္ျပဳျပီး က်ဆံုုးသြားေသာ အာဇာနည္မ်ားအတြက္ ဝမ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ၁မိနစ္ခန္႔ျငိမ္သက္စြာ ေနေပးျပီးေနာက္ အခန္းအနားကိုု ဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။
အခန္းအနားတြင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုုမင္းကိုုႏိုုင္မွ ယေန႔ျပဳလုုပ္ေသာ အခန္းအနားအတြက္ ေပးပိုု႔လိုက္ေသာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားအသံဖိုုင္ကိုု စတင္ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ပါသည္။
ထိုု႔ေနာက္ဂ်ပန္ႏုုိင္ငံရွိ ညီညြတ္ေသာ တိုုင္းရင္းသားမ်ားအဖြဲ႔အစည္း-ဂ်ပန္ (AUN )မွ တာဝန္ရွိသူတဦးျဖစ္ေသာ ကိုုမိုုင္ေက်ာ္ဦး၊ ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံရွိ ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီအေရး လႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႔ ( BDA )မွ တာဝန္ရွိသူ ဦးသန္းေဆြ၊ ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံ အလင္းအိမ္ မဂၢဇင္းမွ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးရဲျငိမ္း၊ ျပည္ပေရာက္ ရခိုုင္ဒီမိုုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ဦးလွေအးေမာင္ႏွင့္ APF သတင္းဌာနမွ တာဝန္ရွိသူလည္းျဖစ္ေသာ၊ ကိုုမိုုသီးဇြန္ႏွင့္ ၁၉၈၉ကတည္းက စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ျပီး ကိုုမိုုးသီးဇြန္၏ ဒီမိုုကေရစီရ႐ွိေရး ၾကိဳးပမ္းခ်က္မ်ားကိုု ကူညီပံ့ပိုုးေပးေနေသာ ဂ်ပန္လူမ်ဳိး မစၥတာ ယာမဂ်ီးစံတိုု႔မွ တိုု႔မွ လက္ရွိေျပာင္းလဲေနေသာ ျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကိုုလည္းေကာင္း၊ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားမွ ထုုတ္ျပန္လိုုက္ေသာ ေၾကျငာခ်က္ကိုု အျပည့္အဝ ေထာက္ခံေၾကာင္း ၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုုအေျခခံဥပေဒကိုု ေျပာင္းလဲႏိုုင္မွသာ စစ္မွန္ေသာ လူ႔အခြင့္အေရးကိုု ရႏိုုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တိုုင္းရင္းသားမ်ား တန္းတူအခြင့္အေရး ရရွိႏိုုင္ေရး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ႏွင့္ လက္ရွိအစိုုးရ ဝုုိင္းဝန္းပံ့ေပးၾကရန္ စသည္မ်ားကိုု ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့ၾကပါသည္။
ထိုု႔ေနာက္ ၈၈ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုုမိုုးသီးဇြန္မွ လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကိုု ေဆြးေႏြးသြားခဲ့ပါသည္။
ထိုု႔ေနာက္ အစီအစဥ္အရ အခန္းအနားသိုု႔ လာေရာက္ၾကေသာ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား၊ ေမးျမန္းမႈမ်ားကိုု ကိုုမိုုးသီးဇြန္မွ ျပန္လည္ေျဖၾကားျခင္း၊ ဂ်ပန္ႏိုုင္ငံရွိ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ ကိုုမိုုးသီးဇြန္ ေတြ႔ဆံုုျခင္းအေမးအေျဖ က႑မ်ားကို ျပဳလုုပ္ခဲ့ပါသည္။
ထို႔ေနာက္ တက္ေရာက္လာၾကေသာ ပရိသတ္ႏွင့္ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ကာ အခန္းအနားကို ညေန ၄နာရီခြဲတြင္ ေအာင္ျမင္စြာ ရုတ္သိမ္းခဲ့ပါသည္။
သတင္း...Aye Nandar Aung(Japan)
ဓါတ္ပံု....Thar Htet (BCJP)
ဆႏၵျပပြဲမလုပ္ပဲျမန္မာ့အေရးေျပာင္းလဲႏိုင္သူေရွ႕ထြက္ခဲ့ပါ။
ဆႏၵျပပြဲမလုပ္ပဲျမန္မာ့အေရးေျပာင္းလဲႏိုင္သူေရွ႕ထြက္ခဲ့ပါ။
၁၉၈၈မတ္လရန္ကုန္ျမိဳ႔ထဲမွာကိုမိုးသီးဦးေဆာင္ျပီးေနာင္တခ်ိန္၈၈အေရးေတာ္ပံု
ျဖစ္လာေအာင္အရွိန္ျမင့္တဲ့လုပ္ငန္းေတြတကယ္လုပ္ခဲ့တာကိုယ္ေတြ႔ပါ။သူ႔ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာလုပ္ခဲ့တာေတြလည္းရွိပါတယ္။ကားတစီးမီးတင္ရႈိ႔ဆိုတာလည္းတကယ္ေတာ့သပိတ္တိုက္ပြဲၾကီးစေတာ့လို႕ဝကၤဝုတၱိအလကာၤနဲ႔တိုက္ပြဲေခၚလိုက္တဲ့အသံျဖစ္တယ္။ျပည္တြင္းမွာရွိစဥ္
၁၉၈၈မတ္လမွာကုန္တိုက္ပါမီးရႈိ႔ခဲ့တာအားလံုးအသိပါ၊မ်က္ကြယ္မွာေထာင္ဒဏ္တသက္လည္းခ်မွတ္ခံထားရသူပါ။အထဲကိုျပန္မရလို႔အျပင္ကေနမ်ိဳးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားေတြကိုလမ္းညြန္မႈေပးတာလည္း လကၡံရမဲ့အခိ်န္ပါ။ဧရာဝတီေသာၾကာစကားဝိုင္းကကိုမိုးသီးသည္စိတ္ခံစားမႈလြယ္ကူသူဟုတင္ျပခ်က္ကိုလည္းျပန္လည္သံုးသပ္ေစခ်င္ပါသည္။ျမန္မာ့အေရးကိုသတိရမွတခါထလုပ္သူလည္းမဟုတ္ပါ။ဒီအခ်ိန္တြင္ ဒါမ်ိဳးေျပာျပီးဒါမ်ိုဳးလုပ္ရမည္ဟုလည္းနားလည္သူတဦးျဖစ္သည္။သူ႔ကိုေဝဖန္တာအျပစ္တင္တာကိုမကန္႔ကြက္ေပမဲ့သူေလာက္လုပ္ခဲ့၊လုပ္ေန၊လုပ္အုန္းမွာလားဆိုတာေတာ့ျပန္ေမးပါရေစ။၁၉၈၈မွာ၈၈မ်ိဳးဆက္ေတြကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္လုပ္ခဲ့တယ္။မိဘလုပ္စာစားျပီးဒို႔အေရးထေအာ္တာအေဖကေတာင္တံဆိပ္တုံးဖိုးထုတ္ေပးခဲ့ေသးတယ္။လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပဖို႔ဘယ္ျပည္ပအကူအညီမွမလိုပါဖူး။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖူးခဲ့တဲ့သူေတြသိပါတယ္။ဒီအခ်ိန္ဟာတကယ္အခ်ိန္ေကာင္းျဖစ္သည္။ျပည္ပမွအာရုံစိုက္ေနခ်ိန္၊ လံုျခံဳေရးေကာင္စီမွာရုရွားကေတာင္စိုးရိမ္လာေနရပါျပီ၊တရုတ္ကလည္းေျပာသလို၊ အဆင္ေျပေအာင္ပဲေနေလ့ရွိတဲ့ထိုင္းကလည္းေျပာေနပါျပီ။(ေက်ာင္းသားနဲ႕နုိင္ငံေရးသမားေတြျပန္လႊတ္ေပး၊ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရး)ေခါင္းစဥ္နဲ႕အေထြေထြသပိတ္တခုလုပ္နုိင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္၊အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲ၊သူမ်ားကိုမေဝဖန္ပဲကိုယ္ဘာလုပ္ေပး(ေန၊နုိင္)လည္းဆိုတာကအေရးၾကီးတယ္။ျပည့္တဲ့အိုးဟာဘယ္ေတာ့မွလႈပ္ေလ့မရွိသလို အေကာင္းျမင္တတ္ေအာင္ပဲၾကိဳးစားေလ့ရွိၾကတယ္။က်ြန္ေတာ္တို႔ကိုဘုန္းေမာ္အေရးအခင္းေနာက္ပိုင္း၅ေယာက္ထက္မပိုတဲ့အစုအဖြဲ႕ေလးေတြ ကိုယ္က်ြမ္းက်င္တဲ့နယ္ေျမမွာမိမိအစီအစဥ္နဲ႔လႈပ္ရွားခဲ့တယ္၊ကိုမင္းကိုနုိင္တို႔ကိုမိုးသီးတို႔ေရးတဲ့စာေတြလည္းေဝခဲ့ၾကတယ္၊အဖမ္းခံရလည္းျပန္ထြက္လာ၊ဆက္လုပ္တာပဲ။ေနာက္ဆံုး၈၈၈၈မွာအိမ္မက္ေတြအေကာင္အထည္ေပၚခဲ့တယ္။လူအုပ္ၾကီးၾကည့္ျပီးမ်က္ရည္ေတာင္လည္ခဲ့ရတယ္၊အင္းစိန္ေစ်းေရွ႕ဟာ၈၈၈၈ေအာင္ေျမနင္းတဲ့ေနရာတခုျဖစ္ခဲ့တယ္။သပိတ္ကိုစခဲ့တာ၈တန္းနဲ႔၁ဝတန္းေတြခ်ည္းပဲအၾကီးဆံုးဆိုလို႔အသက္၁၈နွစ္ပဲရွိေသးတဲ့က်ြန္ေတာ္တေယာက္ပဲပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ပံ့ပိုးမႈမွေစာင့္ခဲ့တာရခဲ့တာမရွိဖူး၊ေက်ာင္းသားတာဝန္ေက်ာင္းသားထမ္းခဲ့တာ၊(သမၼဂၢရရွိေရး)ဒါပဲစေအာ္ခဲ့ၾကတာ၊ေနာက္ပိုင္းမွဒီမိုေတြကေရစီေတြပါလာတာ၊တာဝန္ဆိုတာမ်ိဳးဆက္အလိုက္လက္ဆင့္ကမ္းယူရတယ္။စကားကပ္ေျပာမေနပဲလက္ေတြ႕အလုပ္လုပ္ၾကပါလို႕ပဲတိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။မွတ္သားစရာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ဘယ္တုန္းကမွရုံးခန္းထဲမွာထိုင္မေနခဲ့သလိုကိုမင္းကိုနုိင္ဟာလည္းအိမ္ထဲမွာေအာင္းမေနခဲ့ပါဖူး။ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ျပည္တြင္းမွာမင္းကိုနုိင္ရွိတယ္။ျပည္ပမွာမိုးသီးဇြန္ရွိတယ္။ဦးေဆာင္မႈ..ေပးခဲ့..ေပးဆဲ..ေပးေနတုန္းပဲ။
